×
Subskrybuj newsletter
propertydesign.pl
propertydesign.pl
Zamów newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu.
Przestrzenie publiczne to de facto miejsca, w których toczy się życie w miastach i miasteczkach. Przeglądamy ciekawe pomysły na ich organizację - z Polski i ze świata.
Most Europejski na Odrze w Siekierkach to adaptacja zabytkowego granicznego mostu kolejowego na potrzeby turystycznego ruchu pieszo-rowerowego. Most przebiega nad rozlewiskiem Odry w Cedyńskim Parku Krajobrazowym i obszarze Natura 2000.
Architekci z biura MXL4 zaproponowali aby wykorzystać malownicze położenie oraz zapas nośności i dobudować ponad mostem 2-poziomową platformę widokową o wys. 10 m., będącą miejsce odpoczynku i schronienia turystów. Dobrane rozwiązania materiałowe zapewniają wpisanie obiektu w krajobraz oraz maksymalne ograniczenie kosztów eksploatacji.
Całe przedsięwzięcie jest realizowane wspólnie z partnerami niemieckimi i obejmuje również, realizowaną równolegle przez stronę niemiecką, adaptację zachodniej części przeprawy przez główny nurt Odry.
Koncepcja terenu przy zabytkowej kopalni KWK Ignacy w Rybniku opiera się o spostrzeżenie, że para wykorzystywana do napędzania maszyny rozpoczęła rewolucję przemysłową. Rozwój i kolejne innowacje prowadziły przez elektryfikację, automatyzację, do komputeryzacji. Za projektem stoi pracownia Blank Architekci.
Para została zastąpiona danymi. Energia – informacją. Powtarzalna praca – rozwojem i nauką. Sposób kształtowania kolejnych stref opiera się więc o motyw pikseli, kodów binarnych oraz chmury, kojarzonej coraz częściej z danymi niż z obłokiem pary. Swobodnie prowadzone ścieżki lawirują pomiędzy zielenią i zabytkowymi budynkami Kopalni Ignacy. Na tym tle pojawiły się meble miejskie służące wypoczynkowi, place zabaw oraz wiaty.
Realizowana etapami od 2015 roku rewitalizacja kompleksu budynków Urzędu Miasta Poznania spod kreski Atelier Starzak Strebicki przyniosła m.in. powstanie ogólnodostępnej przestrzeni publicznej w miejscu istniejącego dziedzińca. Wcześniej znajdował się tam parking, teraz – jest miejsce spotkań mieszkańców z wielofunkcyjnymi meblami miejskimi i nową zielenią.
Owe meble to jednak coś więcej niż klasyczne ławki. Oprócz dużych okrągłych ławek wokół rosnących na placu wcześniej klombów, na zestaw mebli miejskich składa się również czternaście mobilnych siedzisk oraz dwadzieścia całorocznych donic z zielenią. Mobilne siedziska można dowolnie ustawiać w zależności od potrzeb – na przykład tworzyć z nich amfiteatralną widownię. Za projekt całości odpowiada pracownia Atelier Starzak Strebicki.
MVRDV we współpracy ze StudioPOD przekształcili szereg zaniedbanych przestrzeni pod miejskim wiaduktem w Mumbaju w przestrzeń publiczną do spotkań i integracji mieszkańców. Apodyktyczny element betonowej infrastruktury przemienił się w przestrzeń służącą lokalnej społeczności. Przestrzeń została podzielona na publiczne "pokoje" o różnych funkcjach, a sinusoidalne niebieskie pasy pomogły stworzyć spójną tożsamość wizualną miejsca.
Ważną rolę w projekcie odgrywa zieleń, rozciągając się w zasadzie na całą przestrzeń. Roślinność pnie się na serii ekranów przesłaniających przestrzeń od strony sąsiadującej ulicy, obrasta łuk wejściowy, "rośnie" w murkach oporowych i donicach.
Jak zagospodarować wąski, zadrzewiony i dość zaniedbany pas terenu nad stromym brzegiem rzeki, a jednocześnie stworzyć nośnik dla ekspozycji opowiadającej dzieje podzielnego miasta jakim stał się Cieszyn wskutek podziału jaki nastąpił w 1920 roku? Architekci z pracowni RS+ pokazali jak, a przy tym zrobili to w bardzo oryginalny sposób.
Najbardziej imponującym elementem stworzonego przez nich projektu są umieszczone wzdłuż granicznej rzeki Olzy podświetlane „Koła Czasu” – elementy małej architektury, które za pomocą znajdujących się na nich kodów QR przekazują informacje o ważnych wydarzeniach w historii miasta, a widziane z drugiego brzegu rzeki, zwłaszcza świecąc o zmierzchu, przyciągają uwagę i zachęcają do odwiedzenia muzeum.
Oprócz pełnienia roli swoistego zawołania dla spacerowiczów po czeskiej stronie, „Koła Czasu” są również miejscem odpoczynku, oferując wygodne, drewniane, zadaszone siedziska, na których mogą odpocząć przechodnie. Poza efektownymi "Kołami Czasu" młodych ludzi do miejsca ma również przyciągnąć przeprojektowany trakt pieszo-rowerowy, w którym pojawiła się zróżnicowana zieleń, a także usytuowane pomiędzy drzewami siedziska-platformy.
Koncepcja modernizacji amfiteatru, której autorami są arch. Jason Flanagan oraz Polak, arch. Przemysław Kołodziej, skupiła się na wykreowaniu dialogu formalnego pomiędzy najbardziej charakterystycznymi elementami amfiteatru: łuku, zadaszenia, oraz kontekstu miejsca położonego w sercu zabytkowego parku Kasprowicza.
Dynamiczna geometria zadaszenia powstała w wyniku wielowymiarowej analizy szeregu wytycznych i założeń projektowych. Dostosowuje się do głównych trzech elementów: optymalnego kształtu widowni, łuku i ukształtowania terenu. Istotnym elementem całego założenia jest agora położona wzdłuż ul. Fałata – jest głównym wejściem do amfiteatru i służy jako wielofunkcyjna przestrzeń publiczna.
Architekci z pracowni Zaha Hadid Architects zaprojektowali Eleftheria Square jako główne miejsce spotkań mieszkańców Nikozji. Miasto z jednej strony dzielą masywne weneckie fortyfikacje, które odseparowują stare miasto od jego współczesnych dzielnic z drugiej – tzw. Zielona Linia, wyznaczająca granicę pomiędzy zamieszkaną przez Greków częścią miasta, a terenami, na których mieszka ludność pochodzenia tureckiego.
Architekci zaprojektowali plac, jako początkową fazę znacznie większego planu urbanistycznego, który ma być katalizatorem zjednoczenia stolicy. Plac Eleftheria Square położony jest nieopodal centrum miasta i sąsiaduje ze wspomnianymi weneckimi murami, na które zapewnia niezakłócony widok oraz suchą fosą otaczającą miasto, która została udostępniona do użytku publicznego. Renowacja placu obejmowała rozległe wykopaliska archeologiczne, a także prace naprawcze i związane z ochroną zabytkowych murów.
W obszarze fosy powstały nowe place miejskie, ogrody oraz promenady, wzdłuż których nasadzono palmy. Nowa fosa po metamorfozie ma potencjał stać się zielonym orbitalnym parkiem otaczającym miasto. ZHA przedstawili bowiem propozycję, aby nowe tereny zielone rozszerzyć wzdłuż starożytnych murów miejskich, otaczając nimi całą Nikozję, łącząc w ten sposób społeczności zamieszkujące miasto.
Na terenie zabytkowych zakładów włókienniczych Karola Scheiblera w Łodzi w lipcu oddano Ogrody Anny. Architekci ze studia Medusa Group zaprojektowali miejsce o charakterze ogólnodostępnej przestrzeni pomyślanej jako współczesna interpretacja nowego, miejskiego dziedzińca w otoczeniu historycznych budynków. Plac przed secesyjną elektrownią w nowej odsłonie ma swą różnorodnością łączyć ludzi.
Ogrody Anny zostały podzielone na dwie strefy - mineralną i wegetalną. Wegetalna skoncentrowana jest na zieleni, ale nie tej strzyżonej kosiarkami lecz naturalnej, dającej cień i utrzymującej wody opadowe długo w swojej strukturze. Mineralna wysypania jasnym łamanym tłuczniem, pozwala przesiąkać wodom opadowym, ale i oddychać glebie, zacieniona jest porastającymi ją drzewami.
Amfteatr na Służewcu to otwarta, demokratyczna przestrzeń dla ciekawych spotkań i pokazów artystycznych dostępna dla wszystkich mieszkańców i pracowników biznesowej części Służewca. Za projekt odpowiada pracownia mode:lina. Scena plenerowa powstała w odpowiedzi na wyzwania, z którymi boryka się biznesowa dzielnica Warszawy – brak otwartych przestrzeni publicznych, nieotoczonych płotami, które umożliwiałyby spotkania na otwartym powietrzu i w przyjaznym otoczeniu.
Ostateczna forma budowli to połączenie archetypicznego kształtu amfteatru oraz niezwykle potrzebnych w tej części miasta wysp zieleni. Obiekt jest wpisany w okrąg, który z jednej strony stanowi zagłębioną pod ziemią nieckę z audytorium, z drugiej strony ogromne betonowo-szklane zadaszenie wsparte na masywnej, surowej żelbetowej ścianie.
Nad audytorium góruje charakterystyczny, monumentalny betonowy ring okalający swoim obwodem z jednej strony szklany dach, a od strony ulicy zielone trawiaste wzgórze. Ustawienie ringu pod kątem sprawia że obiekt od strony ulicy stanowi naturalny przedłużenie ukształtowania terenu, a z drugiej strony otwiera się jako spore zadaszone audytorium.
Wypoczywając nad Bałtykiem nie sposób nie skorzystać choć raz z nadmorskiej promenady. Spacery deptakiem to niemal obowiązkowy punkt wakacji nad morzem. Stają się jednak szczególnie przyjemne jeżeli ów deptak może się pochwalić walorami architektonicznymi. Tak jest w przypadku promenady w Świnoujściu zaprojektowanej przez pracownię Pniewski Architekci, która zdobyła tytuł najlepszej przestrzeni publicznej województwa zachodniopomorskiego.
„Nowa” promenada to w istocie przebudowana historyczna promenada główna w mieście, która została powiększona o nowy ciąg rekreacyjno-sportowy nazwany „ścieżką zdrowia”. Powstały m.in. zegar wodny, tężnia, ścieżka rowerowa i ogród sensoryczny. Całości efektownego wyglądu dodają indywidualnie zaprojektowane meble miejskie.
Podobał się artykuł? Podziel się!
© Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.
Główny Projektant V-ce Prezes Zarządu Pracownia Architektoniczna Ewy i Stanisława Sipińskich Sp. z o.o.
Główny Projektant Prezes Zarządu Pracownia Architektoniczna Ewy i Stanisława Sipińskich Sp. z o.o.
współzałożyciel OP Architekten
Założyciel, Architekt Studio ADS
Partner Horizone Studio
architekt, współwłaściciel WXCA
Drukuj