Ruiny kaplicy pobitewnej w Grunwaldzie doczekały się remontu

Ruiny kaplicy pobitewnej w Grunwaldzie zostaną wyremontowane. Departament ochrony zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przeznaczył 96 tys. zł na prace konserwatorskie i remontowe.

• Jeszcze w tym roku zostaną wyremontowane ruiny kaplicy pobitewnej, wzniesionej przez Krzyżaków w 1411 r. na polach grunwaldzkich.
• Pozostałości ponad 600-letniej kaplicy to jedyny widomy historyczny ślad, że w tym miejscu odbyła się bitwa.
• Dofinansowanie na ten cel przyznał resort kultury.

"Dostaliśmy z departamentu ochrony zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 96 tys. zł na prace konserwatorskie i remontowe ruin kaplicy pobitewnej, o co zabiegaliśmy od kilku lat" - przekazał PAP dyrektor Muzeum Bitwy pod Grunwaldem Szymon Drej.

Jak przypomniał, pozostałości ponad 600-letniej kaplicy to jedyny widomy historyczny ślad, że w tym miejscu odbyła się bitwa. Stan zachowania ruin wymaga przeprowadzenia szeregu prac konserwatorskich i restauratorskich. Muzeum próbowało wcześniej zdobyć środki na ten cel poprzez zrzutkę, jednak nie przyniosła ona wystarczających rezultatów.

Według Dreja po uzyskaniu projektu budowlanego i tzw. przedmiaru robót, muzeum ogłosi przetarg, który wyłoni wykonawcę. "Z dofinansowania musimy się rozliczyć do końca roku, więc jeszcze w tym roku kaplica będzie odnowiona" - zaznaczył.

Dawną Kaplicę Najświętszej Maryi Panny wzniesiono z inicjatywy Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego Henryka von Plauena. Datowana na 1411 rok kaplica pobitewna powstała prawdopodobnie tam, gdzie w czasie bitwy stacjonował obóz wojsk krzyżackich.

Według niepotwierdzonych informacji, została wzniesiona w miejscu śmierci Wielkiego Mistrza Ulricha von Jungingena. Na przestrzeni wieków była kilkukrotnie przebudowywana. Pierwotna drewniana konstrukcja spłonęła podczas wojny polsko-krzyżackiej, tzw. głodowej. Została odbudowana jako murowana. W XV w. obiekt powiększono do wymiarów 12 na 23 m, a do budowy wykorzystano kamień polny.

Na przekór starań władz pruskich o umniejszenie znaczenia tego miejsca, przez cały czas kaplica funkcjonowała jako symbol zwycięstwa wojsk polskich nad zakonem krzyżackim i była celem pielgrzymek. W kolejnych latach budynek ulegał jednak stopniowej degradacji, co spowodowało, że w 1720 r. władze pruskie poleciły rozebrać ruinę.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w XX w. odkryto tam masowe groby, w których pochowane były szczątki mężczyzn w wieku 25-50 lat, z licznymi śladami urazów na czaszkach. Prawdopodobnie były to głównie osoby walczące pod Grunwaldem po stronie wojsk krzyżackich.

Blisko 40 tys. kości i ich fragmentów przechowywano przez kilkadziesiąt lat w muzealnych magazynach. W ubiegłym roku zostały one przekazane do badań antropologicznych Pomorskiemu Uniwersytetowi Medycznemu w Szczecinie. Po wykonaniu tych badań szczątki poległych zostaną złożone we wspólnej mogile w pobliżu historycznego pola bitwy, być może w krypcie kościoła parafialnego w Stębarku.(PAP)

autor: Marcin Boguszewski

mbo/ dki/

Podobał się artykuł? Podziel się!