Ta wystawa powstaje z odpadów z budowy Muzeum Sztuki Nowoczesnej

23 września w ZODIAKu Warszawskim Pawilonie Architektury startuje nowa ekspozycja. Nazwa wystawy Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki - "Antropocen" - niesie w sobie ambiwalencję: jest jednocześnie narcystyczna (mówi o sile wpływu człowieka) i krytyczna wobec stanu współczesnego świata.

Architektura – trwała, użyteczna, piękna i... niezwykle szkodliwa. Przemysł budowlany i użytkowanie budynków odpowiadają za ponad ⅓ światowych emisji CO2, jednej z głównych przyczyn zmiany klimatu. Miasta i architektura w obecnej skali zaburzają naturalne cykle przyrody, emitują zanieczyszczenia i zawłaszczają kolejne przestrzenie. Jednocześnie nie sposób wyobrazić sobie funkcjonowania człowieka poza architekturą. To dzięki niej jesteśmy w stanie zapewnić godne i bezpieczne warunki życia całym społeczeństwom, tworzyć miejsca codziennej egzystencji rzeszom ludzi na naszym globie.  

Antropocen to era człowieka i zmian antropogenicznego pochodzenia, które skutkują katastrofalnym ociepleniem klimatu. Nazwa wystawy niesie w sobie ambiwalencję – jest jednocześnie narcystyczna (mówi o sile wpływu człowieka) i krytyczna wobec stanu współczesnego świata. Autorzy chcą jednak, by osoby ją odwiedzające, nie odchodziły z poczuciem beznadziei. Wciąż można zatrzymać lub ograniczyć dalszą degradację wspólnego domu. Struktura tej ekspozycji opiera się na diagramie ekonomii obwarzanka – kompasu na XXI wiek. Wewnętrzną granicą obwarzanka wyznacza podstawa społeczna, czyli minimalne warunki godnego życia człowieka, zewnętrzną – pułap ekologiczny, czyli planetarne granice w obszarach krajobrazu, bioróżnorodności, wody, klimatu, przekształcania gruntów i zanieczyszczeń, których przekroczenie pociąga za sobą nieodwracalne szkody dla przyrody. Pomiędzy tymi dwiema granicami może się znaleźć bezpieczna i sprawiedliwa przestrzeń dla ludzkości. I to w niej widzimy pole do działania architektury.  

Mozaika prezentowanych na wystawie przykładów rysuje kontekst współczesnych wyzwań wobec katastrofy środowiskowej i umożliwia ich zrozumienie. Architekturę NIAiU postrzega nie tylko jako efekt globalnych i lokalnych zmian w relacji człowieka z przyrodą, lecz także jako narzędzie kształtujące ten związek. Na wystawie zaprezentowane zostaną współczesne i historyczne projekty, realizacje i technologie, które wpływają na środowisko życia wszystkich gatunków i bytów. W przyszłość architektury i jej rolę w każdej z kategorii pułapu ekologicznego kuratorzy zajrzeli poprzez instalacje zaproszonych projektantów i projektantek. Szukali oni sposobów takiego projektowania i funkcjonowania architektury, które nie tylko nie szkodziłyby planecie, lecz także miałyby potencjał regenerujący dla środowiska. Te przykłady udowadniają, że inna architektura jest możliwa. 
 
Materiały wykorzystane do budowy wystawy zostały odzyskane z budowy nowej siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. 
 
Wystawa otworzy się 23 września o godz. 18.00 w ZODIAKu Warszawskim Pawilonie Architektury. Potrwa do 27 listopada 2022 roku. Jej kolejna odsłona planowana jest na marzec 2023 roku w Muzeum Architektury we Wrocławiu. 
Katalog towarzyszący wystawie ukaże się w listopadzie 2022 roku. 

Podobał się artykuł? Podziel się!