Tak będzie wyglądać Centrum Kultury i Centrum Usług Społecznych w Siemanicach. To projekt MAMGUSTA Architekci

Pracownia MAMGUSTA Architekci zdobyła I miejsce w konkursie architektonicznym SARP, którego celem było zaprojektowanie Centrum Kultury i Centrum Usług Społecznych w Siemianicach. Przyjrzeliśmy się koncepcji, która czerpie z tradycji budowlanej Pomorza.

Obiekt zaprojektowano na stosunkowo duża działce. Zaproponowano rozwiązania, w którym zdecydowana większość funkcji wszystkich trzech jednostek – Centrum Kultury, Centrum Usług Społecznych i przychodni – umieszczona została na poziomie parteru. Dzięki tej decyzji, poruszanie się po obiektach zostanie znacznie ułatwione. Przylegający do kompleksu teren zielony ma stanowić przestrzeń publiczną dostępną dla każdego, a nie jedynie dla użytkowników usług znajdujących się we wnętrzu budynków.

Istniejący na działce zagajnik stał się pretekstem do zaprojektowania, przenikających bryłę budynku zielonych korytarzy. Punkty przecięcia architektury i natury potraktowane zostały w sposób szczególny – jako bramy prowadzące w głąb działki. Zapewniają one swobodną możliwość komunikacji po całym terenie. Otoczenie budynków utrzymane jest w parkowym charakterze i posiada cechy przestrzeni publicznej. Wzdłuż zielonych korytarzy wytyczone zostały główne ciągi spacerowe, prowadzące użytkowników ku strefom aktywności kulturowej, czy sportowo-rekreacyjnej.

Proponowana architektura czerpie z tradycji budowlanej rejonu Pomorza i inspirowana jest konstrukcją szachulcową. Przykłady obiektów w niej postawionych można znaleźć zarówno w najbliższym otoczeniu Siemianic – są to Spichlerz Richtera i już nie istniejący pierwszy budynek dworca kolejowego w Słupsku – oraz dalej, w skansenach w Swołowie czy Klukach. W projekcie zastosowano konstrukcję z drewna klejonego krzyżowo (CLT). Odniesienia do charakterystycznej kraty pojawiają się jako motyw na fasadach – w podziałach świetlików, komina scenicznego i podwyższonego foyer.

Projekt zakłada umieszczenie każdej z jednostek w osobnym, niezależnym budynku, jako iż ich funkcjonowanie nie jest od siebie zależne. Odseparowanie  zapewnia łatwą orientację w układzie kompleksu. Jednocześnie, wszystkie obiekty zostały zblokowane i przykryte jednym stropodachem. Rozwiązanie to powoduje, że znaczna część działki została uwolniona pod tereny zielone, a komunikacja kołowa ograniczona do niezbędnego minimum.. Najwyższe kubatury odsunięto od istniejącej zabudowy jednorodzinnej, a najbliżej niej i przy południowym wjeździe umieszczono funkcję przychodni. Niektóre z jednostek posiadają doświetlające patio, którego kameralny charakter uzyskano dzięki stosunkowo niewielkiej wysokości zabudowy i wprowadzeniu w nie zieleni ozdobnej.

Centrum usług społecznych jest oddzielone od Centrum Kultury zielonym dziedzińcem. Wejście główne znajduje się od strony ciągu pieszo – jezdnego i prowadzi do holu z kasą. Pomieszczenia zorganizowane są wokół patio doświetlającego pomieszczenie socjalne, pokoje biurowe i korytarz w formie obejścia. Centrum Usług Społecznych to jedyny budynek posiadający podpiwniczenie. Na kondygnacji podziemnej mieszczą się pomieszczenia magazynowe i techniczne, a także archiwum i garaż na jeden samochód, do którego zjazd prowadzi z ciągu pieszo – jezdnego.

Najbardziej na południe wysunięty jest budynek przychodni, ponownie – oddzielony od Centrum Usług Społecznych zielonym dziedzińcem. Obiekt ten został wyraźnie podzielony na dwie poradnie – internistyczną i pediatryczną, ze wspólną recepcją. Strefa dla pacjentów posiada wejście od strony południowej, natomiast strefa pracowników od strony terenów zielonych. W każdej z poradni zaprojektowano oddzielną poczekalnię – z nich dostępne są gabinety lekarskie i zabiegowe. Ze strefy o ograniczonym dostępie personelowi medycznemu umożliwione jest bezpośrednie przejście do obu poradni.

W budynku zaprojektowano rozwiązania proekologiczne – są to: stropodach zielony ekstensywny, którym przekryte są wszystkie trzy budynki oraz dobór naturalnego materiału, jakim jest drewno, w roli konstrukcji oraz materiału elewacyjnego. Ponadto, projekt zagospodarowania terenu zakłada utrzymanie na terenie działki wysokiego procentowego udziału powierzchni biologicznie czynnej, z czego większość stanowić ma grunt rodzimy. Przewidywany jest projekt instalacji kanalizacyjnej z rozdzielaniem szarej wody oraz instalacji deszczowej z urządzeniami retencji. Woda z tych źródeł wykorzystywana byłaby na potrzeby pielęgnacji zieleni oraz spłukiwania toalet. Planowane jest także wykorzystanie rozwiązań energooszczędnych: pompy ciepła oraz ogniw fotowoltaicznych z farmy słonecznej zlokalizowanej przy północnej granicy działki.

Podobał się artykuł? Podziel się!