
Od 15 lipca w Mediolanie w ramach 23. Triennale Sztuk Dekoracyjnych i Architektury Współczesnej w pawilonie polskim można oglądać niezwykłą instalację, która w nowy sposób postrzega świat roślin.
Instytut Adama Mickiewicza we współpracy z Muzeum Architektury we Wrocławiu prezentuje na 23. Triennale Sztuk Dekoracyjnych i Architektury Współczesnej w Mediolanie instalację „Greenhouse Silent Disco”, współfinansowaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.
Temat 23. Triennale w Mediolanie brzmi „Nieznane nieznane. Wprowadzenie do tajemnic” („Uknown Unknowns. An Introduction to Mysteries”), a sama wystawa ma zachęcać do poszukiwania i poznawania rzeczy, który jeszcze nie znamy, otwierając tym samym nowe horyzonty zrównoważonego rozwoju. Pawilon Polski eksploruje tematykę poprzez odkrywanie na nowo roślin – zrywając z przyjętym wyobrażeniem o roślinach jako organizmach statycznych i biernych.
Instalacja prezentowana w Pawilonie Polskim zatytułowana jest „Greenhouse Silent Disco” i nawiązuje do badań profesora Hazema Kalajiego z Instytutu Biologii SGGW i opracowanego przez niego systemu #iPlant. Odwiedzający Pawilon Polski będą mogli „usłyszeć i zobaczyć rozmowy roślin”.
Małgorzata Devosges-Cuber oraz Michał Duda, kuratorzy i twórcy wielu wystaw i publikacji poświęconych designowi i architekturze połączyli zmysłowe, Romantyczne i cielesne podejście do natury z możliwościami nowoczesnej technologii.
„Greenhouse Silent Disco” to szklarnia przyszłości, wypełniona po brzegi bujną roślinnością i wyposażona w cyfrowe czujniki, które rejestrują reakcje roślin na rozmaite bodźce, jak obecność odwiedzających pawilon ludzi czy zmieniająca się na zewnętrz pogoda. Następnie reakcje te są przekształcane w światła LED i dźwięki.
– Szklarnia przyszłości jest jak dyskoteka. Światła LED zmieniają swoją barwę na niebieską, czerwoną lub białą w zależności od potrzeb roślin. Na przykład zmieniają kolor, gdy na zewnątrz szklarni jest pochmurno lub pada deszcz – wyjaśnia profesor Hazem Kalaji, który nadzorował naukowy aspekt ekspozycji.
Instalacja przyjęła formę drewnianej konstrukcji zainspirowanej naturalnymi fraktalami. Roślinny trzymane są w ręcznie robionych doniczkach z terakoty i wizualnie multiplikowane w nieskończoność w szklanych ścianach. Za projektem instalacji stoją Barbara Nawrocka i Dominika Wilczyńska z biura architektonicznego Miastopracownia, a za graficzny design odpowiada Nicola Cholewa we współpracy z Magdaleną Heliasz.
Wystawa jest prezentowana nie przypadkowo podczas Roku Romantyzmu Polskiego, który obfituje w wydarzenia upamiętniające Adama Mickiewicza w 200. Rocznicę wydania jego „Ballad i romansów”. Relacja, jaka wytwarza się pomiędzy zwiedzającymi wystawę a roślinami ma przywoływać Romantyzm, będący filozoficzną i literacką matrycą projektu.
© Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.
założyciel, główny projektant Koziarski Pracownia Projektowa
Architekt-Partner, Członek Zarządu APA Wojciechowski Architekci
współzałożyciel, architekt Forbis Group
właściciel, architekt Archas Design
Architekt Tremend
architekt, partner More Design & Architecture (MRDA)